"พี่รักเรานะแจน"
"พะ...พี่มิน....อื้ออ" ยังไม่ทันสิ้นเสียงของแจน ริมฝีปากหนาของมินก็บรรจงจูบริมฝีปากบางของแจน อย่างอ่อนโยนและนุ่นนวล ลิ้นร้อนเริ่มกวาดชิมไปทั่วปากบาง เกี่ยวรัดและดึงดูดเป็นเวลานาน จนแจนเริ่มจะขาดอากาศ มือบางทุบไหล่มิน มินจึงได้ผละออกแม้อยากจะลิ้มรสต่อก็ตาม
มือหหนาของมินค่อยๆเข้าไปเช็ดคราบน้ำหนาของแจนอย่างอ่อนโยนแล้วค่อยๆโน้นใบหนาเข้าไปจูบซับที่เปลืองตาอย่างอ่อนโยน เขารู้สึกแย่ที่เห็นคนตรงหน้าร้องไห้ เขาเกลียดน้ำตาของคนตรงหน้าที่สุด แต่เขาเกลียดตัวเองมากกว่าที่ทำคนตรงหน้าต้องเสียน้ำตาเพราะตัวเองหลายต่อหลายครั้ง
"อย่าร้องไห้เพราะพี่อีกนะ" สิ้นคำมินก็ประกบริมฝีปากบรรจงจูบอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง ทั้งสองจูบเกี่ยวรัดลิ้นกันไปมาเป็นเวลานาน มินจึงค่อยๆละริมฝีปากของเขาไม่ได้ได้อย่างจะชิมเพียงแค่ริมฝีปากของคนตรงหน้าเพียงอย่างเดียว ก็คนตรงหน้าเขามันหน้าชิมไปทั้งตัว
"อืมม...พะ..พี่มิน.." ริมฝีปากหนาค่อยๆสูดดมลำคอและไม่ลืมฝากรอยสีกุหลาบจางๆไว้ที่ร่างบาง จนแทบไม่เหลือที่ของผิวสีเดิมแม้แต่น้อย มือแกร่งค่อยๆปลดเสื้อผ้าของคนตัวเล็กและตนเองอย่างชำนาญ ริมฝีปากของมินค่อยๆบรรจงจูบไปทั่วรางบางและมือแกร่งค่อยๆกอบกุมส่วนอ่อยไหวของร่างบางไว้
"พะ..พี่มินจะทำอะไร..อะ..ยะ..อย่ามันสกปรก" มินส่งริมฝีปากครอบครองแก่นกายของคนตัวเล็ก ลิ้มร้อนกวาดตวัดหยอกเล่นรวมกับเป็นไอติมรสโปรด แจนเป็นคนแรกที่เขาทำอะไรแบบนี้ที่ผ่นมาต่อให้มีอไรกับใครเขาไม่เคยทำแบบนี้กับใครแจนเป็นคนแรกและคนสุดท้ายของเขา ริมฝีบางหนาทำหน้าอย่างไม่ขาดตกบกพร่องจนในที่สุดร่างบางปดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นเต็มปากของร่างหนา
"ห้ามกลืนนะ!!" มินไม่ได้ฟังเสียงของแจนแม้แต่น้อยร่างหนากลืนน้ำสีขุ่นเข้าไปโดยไม่นึกรังเกียจ
"ใครให้กลืนมันสกปรก"
"ไม่เห็นสกปรก...ไม่ว่าอะไรที่เป็นของเราที่ไม่มีวันรังเกียจ" หลังสิ้นเสียงของมินหน้าของแจนก็ขึ้นสีแดงอย่างเด่ดชัดแสดงความเขินอาย มินเห็นแบบนั้นไม่รอช้าเข้าไปบรรจงจูบริมฝีปากบาง
"อืมม...อืออ" มือแกร่งของมินเริ่มแทรกนิ้วเข้าไปเปิดทางให้กับร่างบางเพื่อไม่ให้ร่างบางเจ็บมากยามที่เขาส่งตัวตนของเขาเข้าไปในช่องทางรัก จากนิ้วเดี๋ยวถูกเพิ่มเป็นสองและสามในที่สุด ช่องทางรักตอดรัดนิ้วแกร่งอย่างถี่ถ้วน เมื่อพร้อมมินจึงถอนนิ้วและสอดใส่สิ่งที่ใหญ่กว่าเข้าไปแทน
"อย่าเกร็งแจน..อืมม...ตอดชิบ!" เสียงครางต่ำบอกให้ร่างบางผ่อนคลายความเกร็งเพราะช่องทางรักของร่างบางตอดรัดของอย่างแน่นจนเขาแถบจะปลดปล่อยทันที "อื้ออ..พะ..พี่มิน..อย่าพึ่งขยับ..อืออ"เมื่อร่างหนาส่งตัวตนเข้าไปจนสุดทางรักก็แช่ไว้ให้ร่างบางปรับตัว มินก้มลงไปมอบจูบให้ร่างบางเขาไม่รู้แล้วว่าจูบกับร่างบางไปกี่ครั้งแล้วรู้แค่ว่าเขาต้องการมันมากขึ้นๆ
"พี่รักแจนนะ" จบคำมินค่อยๆขยับช่วงล่างอย่างช้าและเพิ่มความเร็วตามแรงอารมณ์ นิ้วเรียวเริ่มจิกลงบนไหล่และหลังร่างหนาด้วยความเสี่ยว "อื้ออ..อะ..เร็วๆ..พะ..พี่มิน" เมื่อได้ยินเสียงร้องขอร่างหนาแย่งเพิ่มความเร็วตามความต้องการร่างบางทันที่
"อืม..แจน..อิ้ออ" เสียงครางต่ำของมินพร้อมทั้งเพิ่มความเร็วและแรงของสะโพกไปพร้อมๆกัน ร่างกายทั้งคู่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อและความต้องการ เสียงเนื้อที่กระทบกันดังจนทั่วห้อง ไม่มีอะไรมาหยุดความต้องการของทั้งองได้ในตอนนี้
"อื้ออ..พะ..พี่มิน..แรงไปแล้ว..อะ..อะ..."
"อืมม.."
"มะ..มันลึกไป..อื้ออ..พี่มิน...อื้ออออ"
"แจน..อืมมม.."
"กะ..ใกล้แล้ว...พี่มิน"
"พร้อมกันนะครับ" มินเร่งสะโพกเร็วขึ้นและแรงขึ้นกระแทกอย่างไม่หยุดพัก
"อ่าาา..พี่มิน"
"ฮึ่มม..." ไม่ช้าทั้งสองก็กระตุกเกร็งร่างบางปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาเต็มหน้าทองของตนเองและร่างหนา ร่างหนาเองก็ปลดปล่อยจนเต็มช่องทางรักของร่างบางเอ่อล้นออกมาข้างนอก
"เอาออกได้แล้วครับ"ร่างบางเอ่ยบอกร่างหนาที่นยังไม่ยอมดึงแก่นกายออกจากช่องทางรักของตนเองสักที
"เอาออกทำไมเสียเวลาใส่ใหม่"
"หมายความว่าไงพี่มิน"
"หึหึ..เมื่อนี้ไม่จบง่ายๆหรอกครับที่รัก" ว่าแล้วร่างหนาก็เริ่มบรรเลงบทรักกับร่างบางต่อทันไม่ทันที่ร่างบางได้หายเหนื่อย
"อื้อ..พี่มิน!!!..อื้อออออ"
